Teksty piosenek

Komunikaty
Komunikaty wagi najwyższej

Bezwzględnej prawdy niepełne trzy zdania

Komunikaty głoszone publicznie

Godne zaufania

Komunikaty ostrzegające

Przed opadami tuż po odwilży

Komunikaty rady nadzorczej

Świecą z afiszy

Spójrz tam w oddali kamień

Bez tej wyrytej prawdy na nim

A na kamieniach przecież mogła być

Jednak ktoś unika ich, ktoś unika ich

Komunikaty napominające

O powrót do źródeł, o powrót do źródeł

Komunikaty istotne wysoce

Z tanią obłudą

Komunikaty nielakoniczne

Słów splot na stron spód przemyka i błyszczy

Komunikaty tak marne graficznie

Co drugi to brzydszy

Spójrz tam w oddali kamień

Bez tej wyrytej prawdy na nim

A na kamieniach przecież mogła być

Jednak ktoś unika ich, ktoś unika ich

Trzydziesty pierwszy
Trzydziesty pierwszy, dzień trzydziesty pierwszy

Oczekiwanie na przelew jutrzejszy

W południe… zakasany wyjdę gdzieś

Trzydziesty pierwszy, trzydziesty pierwszy

Znów wynik lepszy ma ssak potężniejszy

Ode mnie… najwyżej dostanie w łeb

Trzydziesty pierwszy już trzydziesty pierwszy

Przetnijmy przy bombie przewód niebieski

Okaże się… zresztą, niech dzieje się co chce

I tak niewiele będzie jutro w powietrzu

Od sufitu pokoju po sam jego spód

W ustach garść świeżo mielonego pieprzu

I tylko gdzie tu wzejść jak wszystko już

Pozamykane jest

Trzydziesty pierwszy, trzydziesty pierwszy

Tam leży pędzel, farby są wszędzie

Po lewej… o dziwo nie dzieje się nic

Trzydziesty pierwszy trzydziesty pierwszy

Jeden coś mówi, a pięciu coś pieprzy

Od rzeczy… nowych lepiej nie poczujesz się

I tak niewiele będzie jutro w powietrzu

Od sufitu pokoju po sam jego spód

W ustach garść świeżo mielonego pieprzu

I tylko gdzie tu wzejść jak wszystko już

Pozamykane jest

Choć na cztery spusty wątpliwego zamku

To do cholery, do cholery

Ja siedzę na lufie ogromnego tanku

U drzwi

I tak niewiele będzie jutro w powietrzu

Od sufitu pokoju po sam jego spód

Wiem, każdy kocha zwycięzców

Tylko gdzie tu wzejść jak wszystko już

Pozamykane jest

Trzydziesty pierwszy, pierwszy przed pierwszym

Myszom wprost w plecy podstępnie ktoś ser wszył

Na pozór… pozamykane jest

Manifest twój płonie

Arcyważna to chwila, choć w tym bałaganie

Niewiele stać się może i niewiele na pewno się stanie, stanie

Dajcie więcej wody, za duży z tego pożar

Naparstkiem świeżości nie ugaszę dachów waszych domów, waszych domów

Społecznie lojalny, bez szans na poprawę

Manifest twój płonie z rozpaczy, że będzie tak stale, tak stale

Grajcie muzycy, nikt wam nie zagraża

Z tej cichej ulicy niech będzie słychać ten dramat, ten dramat

I jak wytłumaczysz to niedowierzanie

Przeczeniem wyblakłym

Milczeniem na tysiąc mętnych sposobów

tak nagle, tak nagle, tak nagle

A miało tak nie być, miało ale co tam

Nowe ogłoszenia z ideałami przeglądasz, przeglądasz

Milczcie bezimienne karłowatych stosy

Gdzie doliny pełne nędzy, pełne drenów nosy, nosy

Czym wytłumaczone to niedowierzanie

Przeczeniem wyblakłym

Milczeniem tysiącem mętnych sposobów

tak nagle, tak nagle, tak nagle

Poranek apatyczny

Budzę się, to nie jest dobry znak

Znów wstawić na herbatę czajnik z głośnym gwizdkiem zaraz przyjdzie czas

Budzę się, choć miałem inny plan

Ciekawszych do zrobienia tysiąc rzeczy całkiem innych w głowie mam

Choć może i wyglądam źle a to się nie tak często zdarza

Poranek jak ten apatyczny, poranek jak ten

Choć może nie potwierdzisz, że tobie też to się powtarza

Poranek jak ten identyczny, poranek jak ten

Budzę się, zrobiło mi się źle

Znów zapomniałem, z której nogi lepiej zacząć nowy podły dzień

Budzę się, czy to rzeczywiście świt

Gdzieś leży tam w szufladzie ciastek paczka od kilku ładnych dni

Budzę się, plan żaden na dziś mam

Nie będę na dzień dobry na żadnych zębach przednich szczotką fortę grać

Budzę się, zawiedziony faktem tym

I jakichś oczekiwań wcale wielkich nie mam, lepiej mylić się

Dzisiaj zmienię się w kamień

Dzisiaj zmienię się w kamień i nieczuły jak głaz

Miłość puszczę w niepamięć nie przywróci jej czas

Zły czas nie przywróci nas 

Będę dalej naiwnie w naiwności swej tkwić

Wierzyć w cały świat dziwny i nie zmieni się nic

Już nic, nie zmieni się nic

A  dziś znów bawię się słowem no któż zrozumie co powiem

I już nie będę miał w głowie Twych słów

Słucham starych przebojów z przesłuchanych już płyt

I z ciasnego pokoju widzę jak wstaje świt

Świt, widzę jak wstaje świt

Czy ktoś zechce mnie kupić, czy ja sprzedać się dam
Może jestem za głupi może wciąż będę sam

Wciąż sam, może będę sam

Karz mnie

Karz mnie samym wzrokiem lub wyrzuć przez otwarte okno

Bym żył tylko bladym półmrokiem, za to, że czas dorosnąć

Każ mnie swoim ludziom przyrównać do ledwie żywych

I niewiele myśląc łamać słowem obelżywym

Tam, gdzie chcesz mnie widzieć będę

Tam, gdzie chcesz mnie widzieć będę

Wskaż mnie jednym skinieniem natychmiast, bez zbędnej zwłoki

To dla mnie to długie więzienie, to dla mnie ten świat jednookich

Każ mi wskazaniem palca rzucić co z ziemi podniosłem

I niszcz mnie, swego skazańca za to, że nie dorosłem

Tam, gdzie chcesz mnie widzieć będę

Tam, gdzie chcesz mnie widzieć będę

Wyrwany ze snu

Poznałem tyle dróg, ale żadna z nich

Nie prowadziła mnie do domu

Na stopach odcisk dnia, na twarzy lekki wiatr znów byłem tam

Przede mną ten sam punkt, o kilka marzeń stąd

Znów nie zaznałem snu, znów nie osiągnę go

Sam jeden chociaż raz na nieprzetarty szlak choć raz

Poznałem doby smak, dwudziestu czterech rąk 
Wciąż trzymających mnie, bym nie ruszył stąd
Wyrwany w środku dnia ze snu to ja

Nie pytaj o mnie, bo mnie znasz

Nie kieruj do mnie słów, którymi grasz

Smutny życia film nie kończy się - to mit

Kiedyś myślałem, mam jakiś dar

Dzisiaj przede mną jedynie bar

A z papierosa dym wciąż niszczy mnie ty z nim

Poznałem doby smak, dwudziestu czterech rąk
Wciąż głaskających mnie, by zabić czujność mą
Wyrwany w środku dnia ze snu to ja

Wpatrzony w tępy nóż, ostrzony wiarą w zło

Czy ten czas nadszedł już, czy nie odzyskam go

W tajemnic stosie znów, wciąż tonę brak mi tchu, to tu

Poznałem doby smak, dwudziestu czterech rąk
Co wpierw kochały mnie, później gardziły mną
Wyrwany w środku dnia ze snu to ja